Jedzenie ma kluczowe znaczenie dla obchodzenia Ramadanu, muzułmańskiego świętego miesiąca, który rozpoczął się w tym roku 2 kwietnia. Praktykujący muzułmanie powstrzymują się od jedzenia i wody przez cały dzień, przed zerwaniem postu z iftarmeal o zachodzie słońca. Iftar ma być świętem, ponieważ rodzina i przyjaciele spotykają się każdej nocy na posiłku, często podawanym w formie bufetu, który zapewni większość kalorii na dzień.
Ale w Libanie nawet chleb, by szybko przełamać Ramadan, staje się coraz trudniejszy do znalezienia. Przed wojną na Ukrainie chleb w Libanie był mocno dotowany przez rząd. Było to” jedyne naprawdę niedrogie dobro na półce w supermarkecie”, powiedział Majd Itani, konsultant w Libanie, którego rodzina jest właścicielem sieci supermarketów w Bejrucie. Jednak zmniejszenie subsydiów, wzrost cen spowodowany inflacją i szoki w łańcuchu dostaw oznaczają, że „ludzie [którzy] byli coraz bardziej uzależnieni” od produktów pszennych nie mogą już nawet liczyć na chleb powszedni.
Ten mały, bliskowschodni kraj, liczący prawie 7 milionów ludzi, już w ciągu ostatnich dwóch lat cierpiał z powodu powszechnego głodu. Ale wojna jeszcze to pogarsza. Ukraina i Rosja razem dostarczają 95 procent libańskiej pszenicy. Martin Keulertz, badacz ds. bezpieczeństwa żywnościowego na amerykańskim uniwersytecie w Bejrucie, powiedział mi, że szacuje się, że cztery na pięć osób w Libanie są teraz niepewne żywności, co oznacza, że „nie dostają żywności przez cały czas w wystarczającej ilości i jakości.”
Liban jest tylko jedną, ostrą ofiarą światowego kryzysu żywnościowego, który David Beasley, dyrektor wykonawczy Światowego Programu Żywnościowego ONZ (WFP), powiedział niedawno New York Times ’ owi „nie ma precedensu nawet bliskiego temu od czasu II Wojny Światowej”. pod koniec 2021 r.światowe ceny żywności były już na 10-letnich wzlotach z powodu suszy, wysokich cen paliw i rosnącego popytu na produkty rolne po Covid-19.
Inwazja Rosji na Ukrainę, która uwikłała dwóch największych światowych eksporterów żywności i gazu, przyczyniła się do straszliwego stanu globalnego głodu, zwłaszcza w krajach takich jak Liban Na Bliskim Wschodzie i w Afryce Północnej (MENA), które są w dużym stopniu zależne od eksportu od obu bojowników. Ceny żywności na świecie są obecnie najwyższe od czasu, gdy Organizacja Narodów Zjednoczonych ds. wyżywienia i Rolnictwa (FAO) rozpoczęła śledzenie w 1990 r., a około 887 milionów ludzi (342 miliony w oparciu o monitorowanie w czasie rzeczywistym i 545 milionów w oparciu o modele predykcyjne) doświadcza obecnie braku bezpieczeństwa żywnościowego, a dziesiątki milionów kolejnych dołącza do ich szeregów każdego miesiąca.
Straszliwa potrzeba wywołana wojną i miliony ukraińskich uchodźców zmuszonych do ucieczki z powodu konfliktu oznaczają, że pomoc jest coraz bardziej rozpowszechniana w czasie, gdy żywność i transfery pieniężne są ważniejsze niż kiedykolwiek. Chociaż jest wystarczająco dużo żywności, aby wyżywić wszystkich na świecie, wysokie ceny paliw utrudniają zapewnienie żywności osobom najbardziej zagrożonym głodem po cenach, na które mogą sobie pozwolić. Podczas gdy nikt w pełni nie uniknie żniw bardzo wysokich cen żywności i niedoboru żywności — Cena żywności w USA wzrosła w ciągu ostatniego roku o 10 procent według niedawno opublikowanych danych — to najbiedniejsze kraje najbardziej zależne od eksportu pszenicy z Rosji i Ukrainy będą cierpieć, jeśli rządy i organizacje pomocowe nie będą w stanie wypełnić luk.
Wojna z jedzeniem
Tylko dlatego, że świat produkuje wystarczające zapasy żywności, nie oznacza, że wystarczy dotrzeć do potrzebujących-a udzielanie im pomocy staje się coraz droższe. WFP był „ponoszą 42 miliony dolarów więcej [miesięcznie] na zakupy żywności przed kryzysem na Ukrainie z powodu wysokich cen żywności i paliw na całym świecie”, powiedział Reem Nada, rzecznik ds. „Z dodatkowym ciosem kryzysu na Ukrainie, WFP ponosi kolejne 29 milionów dolarów więcej [miesięcznie].- W Jemenie i Syrii — dwóch krajach regionu, w których występują poważne i trwające kryzysy głodowe wywołane konfliktami-WFP jest finansowana odpowiednio w 31 procentach i 24 procentach, podczas gdy w samym Jemenie operacje są o 10 milionów USD wyższe miesięcznie niż w budżecie WFP.
Rosja i Ukraina razem zapewniają około 26 procent światowego eksportu pszenicy, a także wysoki procent kukurydzy, oleju roślinnego i jęczmienia. Ale w niektórych częściach świata zależność jest znacznie większa; w regionie MENA, Nada powiedział mi, że średnio 80% lokalnego popytu na pszenicę jest zaspokajane poprzez import, przy czym większość z nich pochodzi z pobliskiej Rosji i Ukrainy.
Sytuacja w Libanie pokazuje, jak wojna na Ukrainie zaostrzyła istniejące już problemy bezpieczeństwa żywnościowego jednego kraju. Podczas gdy USA i inne bogate kraje zmagają się z wyższą niż oczekiwano inflacją w ciągu ostatniego roku, od 2019 roku Liban boryka się z kryzysem gospodarczym spowodowanym hiperinflacją, co oznacza, że pensje ludzi zostały znacznie wyprzedzone przez rosnące ceny żywności. Wraz z osłabieniem dotacji na chleb, koszt codziennych zszywek stał się poza zasięgiem. Keulertz powiedział mi, że nawet nominalna cena chleba — czyli bez uwzględnienia inflacji-wzrosła o prawie 20 procent od października 2021 roku.
W odpowiedzi na malejące zapasy, piekarze rezygnują z produkcji bardziej złożonych produktów, takich jak manoushe (Libańska pizza) i rogaliki, aby produkować tylko podstawowy chleb. Mimo to, klienci dostają jeszcze mniej za swoje pieniądze-powiedział Keulertz waga standardowej paczki chleba zmieniła się. „Kiedyś mówili, że to musi być 900 gramów, a potem nagle było 850, a potem było 830.”
Dodatkowo, eksplozja portu w Bejrucie w 2020 roku, która zniszczyła większość głównego spichlerza Libanu, pozostawiła Libanowi wystarczająco dużo miejsca na magazynowanie miesięcznego zaopatrzenia w Zboże. Oznacza to, że rząd i inne podmioty muszą pracować szybciej, aby rozwiązać krótkoterminowe zakłócenia w łańcuchach dostaw, ponieważ nie mają sześciu miesięcy przechowywania, na których można polegać, aby wyżywić kraj w międzyczasie.
Podczas gdy bezpośredni wpływ wojny na rolnictwo na Ukrainie będzie zależał od przebiegu konfliktu, minister rolnictwa kraju powiedział, że obszar zasiewów kukurydzy i innych upraw wiosennych może zostać zmniejszony o połowę. Miliony ton kukurydzy przechowywanej w ukraińskich silosach — z których większość przeznaczona byłaby na rynek eksportowy-okazuje się trudno dostępna. Poza możliwością, że same farmy staną się polem bitwy, statki handlowe na Morzu Czarnym zostały trafione, a jeden już zatonął.
Nawet w mało prawdopodobnym scenariuszu, w którym wojna szybko się zakończy, jednak inne czynniki w gospodarce światowej oznaczają, że presja braku bezpieczeństwa żywnościowego raczej nie ustąpi.
Jak żywność i paliwo są połączone
Nie można pić ropy, ale cena tego światowego towaru, który był już wysoki przed inwazją, może wpływać na koszt żywności bardziej niż jakikolwiek inny pojedynczy czynnik. „Zapominamy, że większość kosztów ponoszonych przez konsumentów to wszystko, co dzieje się po opuszczeniu gospodarstwa przez towar”„. powiedział Chris Barrett, profesor w Cornell, który bada bezpieczeństwo żywnościowe. Ma to znaczenie, ponieważ „efekt długofalowy i natychmiastowy, oba będą prawdopodobnie pochodzić z rynków energii” – dodał.
W zeszłorocznym badaniu, które objęło 90 procent światowej produkcji żywności, Barrett i jego współautorzy odkryli, że rolnicy otrzymują średnio tylko 27 procent tego, co konsumenci wydają na żywność spożywaną w domu na rynkach krajowych, a jeszcze mniej na żywność importowaną. Inne badanie wykazało, że globalne ceny ropy naftowej wpłynęły na ceny żywności w Afryce Wschodniej głównie poprzez koszty transportu, zwłaszcza w krajach położonych dalej w głąb lądu. Oznacza to, że większość kosztów żywności — zwłaszcza w przypadku żywności eksportowanej — ma miejsce po zebraniu żywności w procesie przetwarzania, produkcji, przechowywania, obsługi żywności i transportu. Każdy z tych kroków wymaga energii.
Tymczasem ceny węgla, gazu ziemnego i energii elektrycznej są na najwyższym poziomie od dziesięcioleci, podczas gdy cena ropy naftowej wzrosła o prawie 70 procent w ciągu ostatniego roku. To prowadzi do wzrostu cen w wielu punktach łańcucha wartości żywności i wpłynie na kraje, które nie importują bezpośrednio z Ukrainy lub Rosji.
Sytuacja w Jemenie, Syrii, Sudanie Południowym i Etiopii — w obliczu konfliktu i już teraz-wysokiego poziomu braku bezpieczeństwa żywnościowego — jest jeszcze bardziej tragiczna. Niestabilność, powodzie i przesiedlenia w Sudanie Południowym spotęgowały potrzeby ludzi w kraju, w którym większość ludności ma poważny brak bezpieczeństwa żywnościowego, podczas gdy wojna Tigrajska w Etiopii spowodowała głód w miejscach o ograniczonym dostępie do pomocy humanitarnej. Te kraje w Afryce Wschodniej stoją przed wyższymi kosztami transportu niż te na Bliskim Wschodzie, powiedział Barrett, więc wysokie koszty paliwa mogą wpłynąć na bezpieczeństwo żywnościowe daleko po wojnie.
Pomoc żywnościowa jest niezbędna, ale Pula pomocy jest rozciągnięta
Tak jak wysokie koszty utrudniają biednym kupowanie potrzebnej żywności, tak trudniej jest grupom pomocowym pomagać najbardziej potrzebującym. Budżety pomocy są już rozciągnięte, ponieważ Dolar daje teraz mniej wszędzie, a kryzysy na całym świecie-Ukraina, Tigraj, Sudan Południowy-wszystkie czerpią z ograniczonej puli pomocy.
Dobra wiadomość jest taka, że według Barretta około 30% światowej pszenicy znajduje się w magazynach, w porównaniu z około 24% dziesięć lat temu. Dzięki silnym zbiorom w Indiach i Australii oraz przewidywanym spadkom plonów na półkuli północnej, a także przewidywanemu spadkowi popytu na pszenicę paszową, zapasy pszenicy powinny być w stanie zaspokoić popyt do 2023 r.i Później. Jak zauważa Barrett, ” handel jest zbudowany dla takich chwil.”Ale transport pszenicy z tych bardziej odległych obszarów do regionu MENA jest droższy niż z regionu Morza Czarnego i trwa znacznie dłużej. Głównym wyzwaniem w perspektywie krótko-i średnioterminowej będzie dostarczenie tej pszenicy ludziom narażonym na głód za cenę, na którą mogą sobie pozwolić.
Biorąc pod uwagę, że wysokie koszty energii i inflacja sprawiają, że udzielanie pomocy jest droższe, rządy — kontynuując lub rozszerzając sieci bezpieczeństwa socjalnego w kraju i zapewniając pomoc zagraniczną — muszą podjąć kroki w celu ograniczenia niepotrzebnych przepisów, które zwiększają koszty karmienia głodnych. Na przykład amerykańska Agencja Rozwoju Międzynarodowego (USAID) wymaga, aby amerykańska pomoc żywnościowa pochodziła od amerykańskich rolników, a co najmniej połowa pomocy musi być transportowana statkami pływającymi pod banderą USA. Zawieszenie tych przepisów dotyczących pomocy może sprawić, że pomoc żywnościowa w USA będzie nawet dwukrotnie bardziej opłacalna i uratuje życie zarówno w Ukraine i daleko poza jej granicami.
Pomoc może być udzielana bezpośrednio poprzez transport żywności lub poprzez przelewy pieniężne (bezwarunkowe lub specjalnie na żywność), a każdy dolar lub buszel pszenicy zaoszczędzony dzięki uproszczonym regulacjom robi różnicę. Nada WFP powiedziała mi, że w Syrii i Jemenie jest 18 milionów ludzi otrzymujących bezpośrednią pomoc żywnościową od WFP. Ze względu na wyższą cenę pszenicy, działalność WFP jest rozciągnięta poza granicę załamania. „[I]mports z Ukrainy stanowią 31 procent pszenicy przybyłej do Jemenu w ciągu ostatnich trzech miesięcy — ceny są nagle siedem razy wyższe niż w 2015 roku ” – wynika z artykułu WFP z marca. „Kilogram mąki pszennej kosztuje obecnie średnio ponad 800 riali (około 3,20 USD) na południu, w porównaniu do 146 riali (około 0,58 USD) przed kryzysem.”
Przelewy gotówkowe lub bony gotówkowe na żywność stanowią coraz większy odsetek portfela WFP, stanowiąc 37 procent ich globalnych operacji w 2020 roku. Na te również wpłynęła inflacja i rosnące ceny żywności. „Jeśli damy komuś, powiedzmy, dolara, teraz dolar nie jest wart tyle samo i nie kupi mu takiej samej ilości jedzenia, jaką mógł kupić rok temu, a nawet dwa lata temu” – powiedział Nada.
Pomoc jest bardziej potrzebna niż kiedykolwiek, ale ze względu na rosnące ceny na świecie, rządy donatorów już uderzają w limity finansowania, co spowodowało, że WFP i inne organizacje walczą o zbieranie pieniędzy. Konieczne jest, aby rządy o wysokich dochodach, wraz z agencjami rozwoju i międzynarodowymi instytucjami finansowymi, zapewniły wystarczające fundusze na walkę z głodem. Organizacje takie jak USAID zapewniły dodatkową pomoc dla kryzysu żywnościowego, ale niedobór pozostaje.
Poza tym eksperci twierdzą, że konieczne jest, aby kraje produkujące zszywki unikały wprowadzania zakazów eksportu, które pogłębiają niepewność żywnościową w krajach importujących poprzez podwyższanie cen, nawet jeśli nie ma faktycznego niedoboru produkcji. Wreszcie, mimo że nie ma globalnego niedoboru pszenicy, ważne jest, aby organizacje, które chcą zapewnić pomoc, brały pod uwagę zwiększone koszty łańcucha dostaw przy dostawie żywności tam, gdzie jest ona potrzebna — transport pszenicy do Libanu, na przykład z Australii zamiast z Ukrainy, wymaga więcej czasu, energii i pieniędzy. W perspektywie średnioterminowej kraje, które są dużymi importerami, będą musiały podjąć kroki, takie jak uprawa krajowych zbóż odpornych na suszę, w celu dywersyfikacji źródeł żywności i zwiększenia produkcji krajowej.
Żywność jest niezbędna do życia, a głód rujnuje zarówno na poziomie osobistym — rodziny, na którą nie stać iftar — jak i społecznym. Może to prowadzić do utraty spójności społecznej, niestabilności politycznej i narastającego konfliktu. Na świecie jest wystarczająco dużo jedzenia dla wszystkich, ale czas i koszty mają kluczowe znaczenie w zapewnieniu, że dotrze ono do ludzi, którzy najbardziej go potrzebują.
